PENGUASAAN BAHASA MELAYU BAKU

Peningkatan peratusan lulus murid-murid UPSR dari sekolah-sekolah jenis kebangsaan dalam Bahasa Melayu tidak menjamin penguasaan mereka dalam bahasa tersebut di sekolah menengah.  Khususnya dalam konteks verbal bahasa, mereka masih belum memperlihatkan kefasihan atau penguasaan yang sempurna.

Hal ini kerana apabila murud-murid ini menjejaki alam sekolah menengah, mereka turut membawa bersama budaya bahasa ibunda mereka. Keadaan penggunaan bahasa Melayu baku dalam kalangan pelajar yang lemah atau gagal dalam bahasa Melayu di peringkat UPSR, mengeruhkan keadaan lagi.

Guru-guru yang mengajarkan bahasa Melayu di sekolah menengah menghadapi satu cabaran baharu. Guru-guru terpaksa mengajari kelas-kelas yang berlainan latar belakang budaya pelajar. Pelajar-pelajar ini bukan sahaja lemah dalam pembelajaran bahasa malah masih menebal dengan pengaruh bahasa ibunda mereka di sekolah dan di kelas. Tiada sebarang usaha diambil oleh pelajar atau ibu bapa untuk menangani masalah ini. Kesemua beban tugas ini diserahkan pada pundak guru.

Kekangan komunikasi antara pelajar berbilang etnik mengakibatkan pelajar-pelajar ini berinteraksi dalam puak yang sama. Jadi Kementerian Pelajaran hendaklah menganjurkan suatu pendekatan baharu di sekolah-sekolah untuk menggalakkan pelajar-pelajar ini berbahasa Melayu dengan fasih, lancar dan selesa. Pendekatan yang dimaksudkan ialah guru-guru yang mengajarkan bahasa Melayu hendaklah menyelami budaya bahasa ibunda pelajar tersebut. Ini tidak bermakna bahasa Melayu perlu diajarkan oleh guru-guru bukan Melayu. Guru bahasa Melayu tanpa mengira kaum, setidak-tidaknya mengetahui dan mengenali budaya bahasa ibunda pelajar mereka.

Apabila guru mengajarkan sintaksis, ayat yang digunakan oleh pelajar itu hendaklah disusun semula mengikut aturan dan susunan sintaksis bahasa Melayu. Jika pelajar menyatakan, “Emak kedai pergi”, maka guru hendaklah membetulkan ayat ini di hadapan kelas supaya semua pelajar dapat mengetahui dan mengenali ayat bahasa Melayu yang sebenarnya. Guru boleh menggunakan kaedah pola ayat dasar  bahasa Melayu. Guru perlu bertanya kepada pelajar, ‘siapakah pergi ke kedai’, kemudian diikuti dengan soalan ‘apakah dilakukan oleh emak’ dan soalan terakhir ‘emak ke mana’. Jadi guru hendaklah menjelaskan kepada pelajar bahawa subjek emak mesti diikuti oleh perbuatan pergi dan diikuti pula oleh tempat kedai.

Walaupun kaedah ini mengambil masa yang agak lama, tetapi dengan berbuat demikian lambat-laun pelajar dapat menguasai struktur ayat bahasa Melayu dengan cepat dan mudah. Guru-guru kita hendaklah banyak bersabar mengajarkan bahasa Melayu mengikut kontekstual dan jangan tergesa-gesa menghabiskan sukatan bahasa Melayu. Pendekatan memahami budaya bahasa ibunda sebelum membetulkan kesalahan bahasa pelajar hendaklah dipraktikkan di semua sekolah di negara ini khususnya di sekolah yang mempunyai kelas-kelas peralihan atau di sekolah yang mempunyai populasi pelajar bukan Melayu.